Uzun Hikaye

Uzun Hikaye, ince bir dış görünüş içinde aşk, gurbet, sevinç, keder, yaşanmışlıklar ve gerçekleşmeyen hayaller… Bütün bunlar gerçekten uzun bir hikaye oluşturmuş. Günlük hayatın karmaşasında okunabilecek akıcı bir kitap.

Dil bakımından tamamen Anadolu Türkçesinden oluşmuş samimi bir dil, kitabın içindeymiş gibi hissettiriyor.

İçeriğine gelecek olursak daima bir göç, hayata tutunma çabası, Münire’ye aşık olup kaçıran Pelvan Sülüman’ın cesur oğlu Ali ve bu evlilikten dünyaya gelen oğulları Mustafa. Türlü türlü işlere girip vagonları ev bilip yer yer kasaba kasaba gezdiren namı diğer Sosyalist Ali.

Münire Hanım 2. çocuğunu doğurur iken çocuk ve anne hayata veda eder. Bu derin acı, Ali’yi ve Mustafa’yı çok üzer eninde sonunda bir kasabayı yurt edinmeye çalışıp baba oğul kitapçı dükkanı açarlar. Kasabalı ilgi duyar, işler güzeldir derken Ali yazdıklarından ve okuduklarından dolayı hapse girer. Mustafa yalnız başına dükkanı yürütmeye devam etmeye çalışır fakat bu sefer de savcının kızına, kısaca imkansıza aşık olmuştur. Ara ara babasının ziyaretine giderken bahsetmek ister ama bir türlü aşkını açıklayamaz. En sonunda babası niyetini anlar ve vedalaşırken en kıymetli eşyası olan daktilosunu Mustafa’ya verir. Mustafa, sevda içinde bir çıkış yolu ararken kıza haber gönderir. Karar vermiştir o da babasının yolundan gidip sevdiği kızı kaçıracaktır. Kız başta bu fikre sıcak bakmasa da sonunda kaçmaya ikna olur. Ve o uzun hikaye, o tren yolculukları tekrardan başlamıştır, gittikleri ilk istasyon ise Ali ve Münire’nin gittiği ilk istasyondur…

Gayem Kelamını Okumak ve Okutmak

Beni, sevdiklerimi ve seveceklerimi yaratanın kelamı olan Kur’an ile hemhal olmak şu kainatın en paha biçilmez mükafatı olsa gerek. ’’Kendisinde hiçbir şüphe bulunmayan tek kitap.’’ (2:2)

Onu okumak, ezberlemek ve hayata geçirmek ne özel nasip. Elbette memnun oluyor ve bu yüce kitabı okumamı nasip edene hamd ediyorum.

Lakin bazen de diyorum ki kendine gel ‘’Kalk ve uyar.’’ (74:2) Evet sana bu yüce kitabı okumak nasip oldu ama nasip olmayanlar için ne yaptın? Onlara bu kitabı okutmak ve tanıtmak için ne yaptın? Yarın onlar senin yakana yapışmayacak mı? Biliyordun da neden bana haber vermedin, beni neden uyarmadın, sen hayatın kullanma kılavuzu olan bu kitabı okudun da benim neden hiç haberim olmadı demeyecek mi? Ne cevap vereceksin ya da cevap verebilecek misin ey aciz kul. Kendine gel.

‘’Zekeriya’nın Rabbi senin de Rabbin.’’ (3:51) Hz. Muhammed’in dini senin de dinin, Ahmed Yesevi’nin derdi senin de derdin, Ahi Evran’ın davası senin de davan ve unutma ki sen Efendimizin (sav) ashabıyla aynı cennete talipsin. O halde bu gayretsizlik neden? Bu boş vermişlik neden?

Var mısın şimdi kalkmaya ve uyarmaya, evvela en yakınından başlayıp onunla yaratılış gayeni gözden geçirmeye?