GEÇ GELDİM

Yalnızmışım galiba

Ölüyormuşum sessizlikte

Sevilmiyormuşum galiba

Köreliyormuşum sevgide

Ah kalbim gerçek mi bu acı

Sessizliğe olan mahkumiyetin

Sahte gülüşlere olan mahcubiyetin

Ah nefretim bu kadar güçlü mü bu sanrı

Tarifi yok sevginin

Anlamı yok bu acının

Nedeni yok direnişin

Sebebi de yok tükenişimin

Anlatıyorum uçsuz bucaksız

Beni tanımlayan satırlarda

Bu sevginin ne kadar yorulduğunu

Olmayan diyarlara mahkum olduğunu

Sanmayın ki severim

Güvenmediğim için çeker giderim

İnanmam sevginin gücüne

İşlemez bu benim içime

Mana Planının Kıymetli Mekanları

Şehirler, şehirlere anlam veren şeyhler, şeyhleri anlamlandıran müritler, müritleri manalandıran kitaplar...

Ahh yine mi kitap diyeceksin, yine mi kitap sevdasından bahsedeceksin diye hayıflanıyor musunuz yoksa? Ben neyse de kitapları incitmeyin, kitaplar hiçbir dönemde görmediği muameleyi görüyor bu devirde. Kitaptan, yazardan, makaleden, denemeden, ilimden, bilimden bir haber olan nesil yetişiyor. Oysaki benim ecdadım Yavuz Sultan Selim Han Mısır Seferine çıktığında bir araba dolusu kitap götürmüş savaş esnasında dahi kitaplarla hemhal olma vaktini bulmuş. Böyle bir ecdadın kitaptan haberi olmayan aciz nesliyiz bu durumdan müspet bir kurtuluş mümkün müdür? Bilemem.

Gençleri topluyor ‘’illa kitap illa kitap’’ diyorum; kimilerinin bir kulağından giriyor bir diğerinden çıkıyor, kimileri hevesle heyecanla dinliyor, kimilerinin içindeki okuma hasreti gün yüzüne çıkıyor. Kitap; bir edep, bir alem, bir edebiyat, bir tarih, bir bilim, bir enstitü, bir akademi, bir medrese sayamadığım bir sürü nitelik kitaplarda hemdem olmuş; kitaptan daha sadık bir dost, kitaptan daha iyi bir öğreticiye rastlamadım.

Şimdi bu satırları Anadolu’nun en sıcak mekanından, AŞK Vakfından yazıyorum onlarca kitap içerisinde oturmak, bir kitaba dokunmak, bir kitapla mana bulmak ve kitap sayfalarının o eşsiz kokusunu ciğerlerime doldurmak bu nasibi kime nasıl anlatabilir, kime nasıl tahayyül ettirebilirim lügatım tükeniyor. Bazen hevesleniyorum İstanbul’da, Bursa’da denize karşı büyük büyük camilerin eteğine serilen kütüphanelerin birinde otursam saatlerce kitaplarla ilgilensem, kitapları dinlesem, kitaplarla hemhal olsam diyorum. Sonra nasibimin Anadolu’da olduğu gerçeği yüzüme vuruyor. Elbette ki hamd ediyor akabinde Bozok meydanında madde planında küçük gibi görünse de manevi planda devlere taş çıkaracak bir mekanın kurucusu olan Ali Şakir Efendi’ye içten içe teşekkürlerimi sunuyorum.

Geldik mi şimdi metnimizin ilk cümlesine: üstadım şehirler şeyhlerle, şeyhler müritlerle, müritler ise kitaplarla mana buluyor. Bu manaların kimisi gönülden dile dökülür kimisi gizli gizli bedene yayılır kimisi de bir mekanda anlam kazanır.

AŞK Vakfındayım; buranın dört duvar ve kitaplardan oluştuğunu hiçbir vesika kabul ettiremez bana zira burada dört duvar ve kitaptan çok daha fazlası var.

'BİR DERT'

Kainattaki her şey Kitab’ı Kebiri anlamak üzerine kurulmuştur. Rabbimiz kelamında bir kelime söylemiş ve o kelime üzerinden binlerce pencere açılmıştır. Alak Suresinde ‘’oku’’ der Rabbimiz ve oku’mak üzerine binlerce kitap, deneme, makale ve şiir yazılmış; söyleşiler yapılmıştır. Rabbimiz Bakara Suresinin 214.ayetinde ‘’Siz sizden öncekilerin yaşadığını yaşamadan cennete gireceğinizi mi zannediyorsunuz’’ der. Bu ayetin vurgulamak istediği tarihtir, tarih bilincidir, tarihi hayatımızın merkezine yerleştirip ömrümüzü bu şekilde inşa etmemiz gerektiğidir. Rabbimiz bu konu için bir ayet vermiştir lakin bizler bu ayeti anlamak için yine binlerce tarih kitabı yazmışızdır. Kavrayabiliyor muyuz Rabbimizin kelamının kutsallığını, kıymetini, değerini, kendisinde şüphe bulunmadığını, hayatımızın her noktasında bize rehber olduğunu, her okuduğumuzda hayatımıza ışık olacağını… Bilmeliyiz ondan başka dayanak, sığınak ve barınak bulamayacağımızı bilmek ve bu bilinçte gençler yetiştirmek gerektiğini bilmeliyiz.