Kızıl Yangında Açan Gonca

Derman aranır dertlere

O dertler bize meğer derman imiş

Bir kızıl yangın gibi yaksa da ellere ferman imiş

Bir İbrahim arar o büyük put, batılı yok edecek bu dert imiş

Ne desek boş imiş

Bir kuytu köşe bize ilaç imiş

Okunur selamız, ölümüz bize haber imiş

Geçtiğimiz sokaklar bize kırık bir hatıra imiş

Yoldan eder bu dert

Yolu yeniden inşa eder bu dert

Kısık gözlerle bakmak gerek

Okumak gerek, bir mısrayı bin etmek gerek

Çözülmez düğümleri daha da düğümlemek gerek

Ağlasın o narin gözlerimiz, gülmeye ne gerek

Bu bahçeyi yaksa da bu dert, bu yolda yürümek gerek

Gönül derdi sevdiyse, dermanı dertte gerek

Yanıp da kül olmuş o bahçe

Yanıp da gül olmuş o bahçe

Şimdi ne denir o narin gözlere

Okunur kızıl yangınlar, gonca gonca açar gizli bahçelerde

Bulup da getirmek gerek olsa da Fizan ilinde

Eleyip unu astı iplere, imkânsızı buldu kendinde

Dermanı buldu derdinde

Suali buldu cevâb-ı âlîde

Kırk yıl aştı

Sonunda kendine ulaştı

Gözlerini ölmeden açtı

Dermanı buldu, dert ondan kaçtı

Şimdi ne dese gerek

Olmazları olduran Rab var iken

Sükûttan başka ne gerek

Tevekkülü bırakmamak gerek, o ipi sıkı tutmak gerek

Dünyanın Ruhu Haykırıyorken Hakk'ı Birkaç Kişinin İhtirası Yönetiyor Dünyayı!

Yüreğim burkuldu, sanki bütün olanların tek suçlusu benim, ben bir hiçim, hiçliğin içinde bir hiç.

Neden inanmıyorlar bu hiçliğe?

Oysa insanın özü kabul eder, özünde vardır o inanç.

Amacı ne, inancın yokluğunun iddia edilmesinin?

Hep aynı bahaneler kendi ihtiraslarının haklılığı için.

Nerede kaldı senin ruhun !

İstemesen de var kalbin !

Hiç mi acımıyor için !

Bir buğday tanesi kadar da mı kalmadı kalbinde beyazlık?

Bu beyazlık bitip tükenir mi ki?

Tükenmez ise o beyazlığı bulun artık !

Ruhunuzun feryadını duyun artık !

Sizin ruhunuza ben ağlıyorum.

Belki bu ağlamalar kalbinizin kirini az da olsa yıkar,

Gördüğünüz için değil bu ağlamaları

Çünkü göremez ruhu olmayan onları.

Belki gözden akan merhamet, gönülden edilen dua ruhunuza dokunur.

Bu Ülke/Cemil Meriç Analizi

Yazar bu kitabında doğu/batının mevzusunu ve sağ/sol çatışması gibi konuları ele almıştır.

Kendini anlama ve anlatma çabasına giren yazar, kitapların dünyasına kaçar ve kitaplarö güvenilir bir liman olarak görmektedir. Bu limanı kitaplarda bularak kendine bir dünya inşa etmiştir. Ülkenin aydınlarının nasıl olması gerektiğini, halihazırda nasıl olduklarını ve aydınların nasıl olmaması gerektiğini ele almıştır.

"İnsanlar ışığa, hayata, sonsuza düşman."

"Aydınlanmak için yan, aydınlatmak için değil."