O dertler bize meğer derman imiş
Bir kızıl yangın gibi yaksa da ellere ferman imiş
Bir İbrahim arar o büyük put, batılı yok edecek bu dert imiş
Bir kuytu köşe bize ilaç imiş
Okunur selamız, ölümüz bize haber imiş
Geçtiğimiz sokaklar bize kırık bir hatıra imiş
Yolu yeniden inşa eder bu dert
Kısık gözlerle bakmak gerek
Okumak gerek, bir mısrayı bin etmek gerek
Çözülmez düğümleri daha da düğümlemek gerek
Ağlasın o narin gözlerimiz, gülmeye ne gerek
Bu bahçeyi yaksa da bu dert, bu yolda yürümek gerek
Gönül derdi sevdiyse, dermanı dertte gerek
Yanıp da kül olmuş o bahçe
Yanıp da gül olmuş o bahçe
Şimdi ne denir o narin gözlere
Okunur kızıl yangınlar, gonca gonca açar gizli bahçelerde
Bulup da getirmek gerek olsa da Fizan ilinde
Eleyip unu astı iplere, imkânsızı buldu kendinde
Suali buldu cevâb-ı âlîde
Dermanı buldu, dert ondan kaçtı
Olmazları olduran Rab var iken
Tevekkülü bırakmamak gerek, o ipi sıkı tutmak gerek